enczsksiplhudeitsvhrespt
/ plgłówne menu
jesteś tutaj Theatre database
EN | PL

Teatr Rampa na Targówku

także Teatr na Targówku (1.3.1974 – 8.2.1988)
historia teatrugaleriadane techniczneoryginalne wyposażenie

ważne wydarzenia

(więcej)1.3.1974 | otwarcie teatru

historia

Budynek obecnego teatru wzniesiono w latach pięćdziesiątych jako stację metra, o czym świadczą cechy jego zewnętrznej architektury[1]. Następnie zlokalizowano tam Praskie Centrum Kultury. Na teatr przebudował je architekt Zenon Buczkowski.

Teatr otwarto rewią piosenki, tańca i humoru pt. Kto chce piosenkę dnia 1 marca 1974 r.

Zbudowany na rzucie prostokąta czterokondygnacjowy budynek ma fasadę teatralną od ul. Korzona, tak więc publiczność dochodząca doń od strony ul. Św. Wincentego trafia na tyły. Trzeba zatem obejść teatr, aby znaleźć wejście. Od strony rozciągającego się przed nią parku widoczna jest siedmioosiowa fasada główna z trojgiem drzwi wiodących do teatru, z balkonem na piętrze, wspartym na dwunastu cienkich kolumienkach ustawionych parami, i pięciorgiem porte-fenetrów. Pięcioosiowa kondygnacja górna, otoczona tarasem, zwieńczona jest tympanonem ozdobionym stylizowaną maską. Teatr zajmuje cały budynek. Przez wejście główne dostajemy się do przedsionka z kasą, stąd wchodzimy do wspartego na sześciu marmurowych kolumnach holu-foyer z lustrzanymi ścianami, gdzie mieszczą się także szatnia i bufet dla publiczności. Stąd również prowadzi wejście do liczącej 150 miejsc sali kameralnej teatru, zajętej obecnie przez wypożyczalnię Biblioteki Publicznej. Z foyer pierwszego piętra, wnętrza obszernego i jasnego, wchodzimy na widownię, która skłąda się z parteru i niewielkiego balkonu – w sumie 489 miejsc. Ściany sali są wyłożone brązową boazerią na wysokość ok. 1,20 m, wyżej zaś pokrywa je również brązowa tkanina w dyskretny wzór. Fotele obite są brązowym skajem. Biały plafon z kolistym wgłębieniem, służącym niejako do ukrycia źródeł światła oświecającego wnętrza, nakrywa widownię.

Scena o dwu kieszeniach służących za magazyn dekoracji ma 10,5 m głębokości, 17,75 m szerokości i 8,15 m wysokości. Wymiary otworu sceny: 9,25x4,85 m; wąski kanał, przykryty zresztą, nie wychodzi poza granice otworu sceny. Z widowni można wejść na proscenium po znajdujących się po obydwu stronach schodkach. Bardzo niskie podscenie służy za podręczny magazy.

Pomieszczenia teatru są dość duże i wygodne. Podobnie trzy garderoby damskie na jedenaście stranowisk każda i tyleż męskich, także zbiorowych. W gmachu znajdują się również liczne pracownie: krawieckie damska i męska, rekwizytornia i magazyn rekwizytów, pokój maszynistów, stolarnia połączona ze ślusarnią i tapicernią, malarnia, perukarnia, pracownia elektrotechniczna, magazyn kostiumów zajmujący całą najwyższą kondygnację budynku. Na wysokości balkon widowni mieszczą się kabiny: elektryka z nastawnią SPE (Spółdzielnia Przyrządów Elektrycznych), akustyka oraz pokój-pracownia użytkowany przez obydwu. Działa podsłuch sceny. Ponadto w teatrze znajdują się liczne biura, bufet dla pracowników, pokój lekarski i inne. 

Źródło: B. Król-Kaczorowska, Teatry Warszawy. Budynki i sale w latach 1748-1975, Warszawa 1986, s. 245-247.

[1] Można też spotkać opinie, że gmach nigdy nie był przeznaczony na stację metra i jest to tylko miejska legenda: http://www.targowek.info/2015/05/teatr-rampa-ma-45-lat-i-miesiac/ (dostęp - 24.08.2016) - przyp. red. 

 

 

informacje dodatkowe

nie wprowadzono żadnych informacji

Dodaj informacje

nazwa będzie opublikowana

Email nie zostanie opublikowany

Informacja: Informacja o teatrze musi zawierać minium 10 znaków.

fourminustwo=