Teatr Lalek Pleciuga
także Teatr Lalek "Rusałka" (1953-1957)Plac teatralny 1 | |
pokaż na mapie | http://www.pleciuga.pl/ |
ważne wydarzenia
osoby
historia
Od roku 1972 do 2008 siedziba Teatru Lalek Pleciuga mieściła się w budynku przy ul. Kaszubskiej 9. Z chwilą rozpoczęcia budowy nowego gmachu, teatr przeniósł się do Akademickiego Centrum Kultury, w którym grał do momentu otwarcia nowej siedziby w 2009 roku.
Nowy budynek Teatru Lalek Pleciuga powstał jako gmach wolnostojący na jednym z placów miejskich w centrum Szczecina. Budowę nowej siedziby sfinansowała w całości firma ECE, która zajęła pod swoją inwestycję teren dawnej siedziby teatru.
W pracach nad koncepcją nowego budynku Teatru Pleciuga uczestniczyło kierownictwo Teatru Lalek Pleciuga, przedstawiciele ECE i Urzędu Miasta Szczecina, jak również specjaliści w zakresie technologii teatralnych. W efekcie powstał program funkcjonalny, spełniający wymagania artystów i pracowników teatru, a także zapewniający bezpieczeństwo i wygodę dla widzów. Projektu architektoniczny wykonała grupa architektów ECE i renomowanej szczecińskiej pracowni architektonicznej Dedeco. Na czele zespołu stał Jacek Nesterowicz, któremu przy projektowaniu wnętrz budynku pomagali: Krzysztof Ostoja-Hełczyński, Barbara Pawelec, Barbara Grudnicka i Tomasz Kondratowicz. Głównym wykonawcą prac budowlanych była firma Erbud S.A. Oddział Szczecin.
Nowy budynek Teatru Lalek Pleciuga nie jest zabudową frontową i nie stanowi części pierzei ulicy. Układ urbanistyczny został zaprojektowany jako prosty, prostopadły względem siebie układ brył na osiach zbliżonych do kierunków wschód-zachód i północ-południe. Elewacje frontowe budynku mają szerokość około 48 m. Na terenie inwestycji zaprojektowano drogę dojazdową od ul. Niedziałkowskiego obsługującą dostawy do teatru i dojazd do miejsc postojowych, garażu oraz śmietnika. Budynek jest usytuowany na centralnym obszarze Placu Teatralnego. Główne wejście mieści się po zachodniej stronie budynku, od ul. Wąskiej. Nowa gmach teatru ma około 3 500 m2 powierzchni całkowitej, około 3 000 m2 powierzchni użytkowej, 16,2 m wysokości i kubaturę ponad 15 000m3.
Gmach składa się z trzech kondygnacji. Parter to przede wszystkim strefa widza: znajduje się tu główna sala teatralna z widownią na 298 miejsc, przestronny, około 200-metrowy hall, doświetlony naturalnym światłem, sala kameralna, pomieszczenia edukacyjne, a także barek i sanitariaty. W pobliżu sceny dogodnie zlokalizowano pomieszczenia warsztatowe, gdzie powstają dekoracje. Na poziomie piwnicy umieszczono pomieszczenia techniczne i magazynowe. Na piętrze do dyspozycji aktorów i pracowników znajdą się garderoby, pracownia lalek, pokoje administracyjne, gościnne, sala konferencyjna i sala prób. Wszystkie kondygnacje obsługiwane są przez windę towarowo-osobową.
Z zewnątrz budynek ma nowoczesną, modernistyczną formę, która komponuje się z otaczającą go zielenią i zróżnicowaną architekturą sąsiadujących budynków.
Elewacja frontowa to płaszczyzna ściany z obszernym przeszkleniem w partii wejściowej. Wejście do budynku teatru symbolizuje przejście przez otwór sceniczny (przysłonięty po bokach metaloplastyczną imitacją kurtyny) do bajkowego świata lalek. W elewacji frontowej ważnym elementem jest też umiejscowiony na żelbetowym zadaszeniu duży napis z nazwą i logo teatru.
Pozostałe elewacje to plastyczna gra mniejszych i większych brył oraz delikatnych i mocnych kolorów. Jako wykończenie ścian zewnętrznych zastosowano tynki silikonowe cienkowarstwowe malowane farbą silikonową w kolorze białym. W płaszczyznach ścian umiejscowione są otwory okienne – duże, okolone obudową okienną, wysuniętą przed lico ściany zewnętrznej i wykończoną drewnem. Przed lico ścian głównych wysunięte są także ściany parawanowe oraz ściana warsztatów. Od strony północnej do ścian parawanowych przylega prętowa konstrukcja stalowa, stanowiąca ruszt dla pnączy.
Komin sceniczny i widowiskowy oraz pomieszczenia do nich przylegające obudowane są żaluzjową konstrukcją aluminiową mocowaną bezpośrednio do ścian budynku oraz na fragmentach – na niezależnej konstrukcji montowanej na dachu. Są one również tynkowane cienkowarstwowym tynkiem silikonowym i malowane farbą silikonową w kolorze ciemnoszarym.
Osoby niepełnosprawne mają możliwość bezpośredniego dostępu do budynku z poziomu terenu. Brak barier architektonicznych pozwala im przemieścić się z terenu przed budynkiem poprzez wejście główne i foyer na salę główną bocznymi drzwiami do pierwszych dwóch rzędów widowni, w których 39 sztuk foteli jest demontowalnych w miarę potrzeb. Na piętro osoby niepełnosprawne mogą się dostać za pomocą obszernej windy osobowo-towarowej.
Najważniejsze dane liczbowe
Liczba kondygnacji: 3
Wysokość budynku: 16,2 m
Powierzchnia zabudowy: 2 030 m2
Powierzchnia całkowita: 3 500 m2
Powierzchnia użytkowa: 3 000 m2
Powierzchnia widowni: 200 m2
Materiał nadesłany przez ECE Projektmanagement Polska
Literatura:
-
(f), „Pleciuga" w nowym gmachu, „Kurier Szczeciński" 1957, nr 108.
-
(j), „Zielony mosteczek". Premiera w teatrzyku „Rusałka", „Kurier Szczeciński" 1953, nr 293.
-
(j), Teatr Lalek „Rusałka" wreszcie we własnym lokalu. „Kot w butach", „Kurier Szczeciński" 1954, nr 145.
-
(j)., Teatr Lalek w Szczecinie. „Rusałka" zamiast „Czarodzieja", „Kurier Szczeciński" 1953, nr 275.
-
(j.s), Komisja kultury w „Pleciudze", „Głos Szczeciński" 1966, nr 256.
-
(jf), Spotkanie lalkarzy, „Kurier Szczeciński" 1972, nr 46.
-
(lem), Fotele dla „Pleciugi", „Kurier Szczeciński" 2001, nr 44.
-
(m.m.). Jubileusz Teatru Lalek, „Głos Szczeciński" 1963, nr 237.
-
(r), „Rusałka" w nowym gmachu. Teatr dla najmłodszych rozpoczyna bogaty program, „Kurier Szczeciński 1956, nr 225.
-
ADL, Nastawnia przed przeprowadzką. „Pleciuga" z optymizmem, „Kurier Szczeciński" 2001, nr 146.
-
Dominiak-Górski Sz., Nowe Centrum Szczecina?, „Kurier Szczeciński" 2001, nr 53.
-
EP, Teatr Lalek „Pleciuga", „Kocham teatr", zeszyt nr 1, praca zbiorowa. CO SIĘ WYDAJE, „Gazeta Wyborcza. Szczecin" 2001, nr 282.
-
F.J., „Teatr kukiełkowy „Czarodziej" powstaje z popiołów komisyjnych narad, „Kurier Szczeciński" 1953, nr 108.
-
F.J., O teatrze lalek „Rusałka", „Kurier Szczeciński" 1957, nr 44.
-
Husaim-Sobecka Y., Galeria zamiast „Pleciugi", „Głos Szczeciński" 2002, nr 57.
-
Jordan F., „Przyjaciel czy wróg?". Premiera w „Pleciudze", „Kurier Szczeciński" 1963, nr 242
-
Rabenda M., Było zbyt pięknie, „Gazeta Wyborcza. Szczecin" 2002, nr 248.
-
Teatr „Pleciuga" trzydzieści już lat wzrusza najmłodszych. Rozmawiał: B.N., „Rodzina. Tygodnik Katolicki" 1983, nr 50.
-
Waissmann, 25 lat w teatrze dla najmłodszych, „Głos Szczeciński" 1972, nr 44.
Dokumenty z Archiwum Państwowego w Szczecinie:
-
Analiza działalności gospodarczej Państwowego Teatru Lalek „Pleciuga" za rok 1967,1968.; Referat Kultury MRN, 853.
-
Działalność Teatru Lalek „Pleciuga" 1960; PMRN Dział Kultury i Sztuki, 851.
-
Państwowy Teatr Lalek „Pleciuga" 1965-67; PMRN Dział Kultury i Sztuki, 852.
-
Państwowy Teatr Lalek w Szczecinie, Państwowa Operetka w Szczecinie 1953-64; MRN Dział Kultury i Sztuki, 850.
-
Stowarzyszenie Teatr Lalek „Rusałka" 1956-57; PWRN 6276.
-
Teatr Lalek „Pleciuga" („Rusałka") 1954-1958; Referat Spraw Wewnętrznych MRN, 1120.
-
Teatr Lalek „Rusałka" w Szczecinie; PWRN, 13388.
-
Wyjaśnienia do protokołu kontroli 1959; PWRN 6183 Organizacja Teatru Lalek „Pleciuga" 1958-1960; PWRN 5948.
informacje dodatkowe
nie wprowadzono żadnych informacji
Dodaj informacje