Teatr Studio im. S.I. Witkiewicza
także Teatr Klasyczny (1.10.1957 – 31.1.1972), Teatr Studio (1.2.1972 – 23.2.1985), Teatr Młodej Warszawy (22.7.1955 – 30.9.1957)00-901 Warszawa | |
pokaż na mapie | http://www.teatrstudio.pl/ |
ważne wydarzenia
osoby
historia
Poprzednie nazwy teatru to: Teatr Młodej Warszawy, Widziadło, Klasyczny. Usytuowany jest naprzeciwko Teatru Dramatycznego, w prawym bocznym czterokondygnacjowym skrzydle PKiN, ma też identyczną jak tamten fasadę główną. Nie zajmuje jednak całego budynku, ale dzieli go z teatrem dla dzieci Lalka. Mimo iż powstał w tym samym co Teatr Dramatyczny czasie i projektował go ten sam architekt Lew W. Rudniew, jest on nie tak ozdobny jak Dramatyczny, a co za tym idzie robi wrażenie bardziej nowoczesnego. Inaugurowano go 22 lipca 1955 r. Farfurką królowej Bony Anny Świrszczyńskiej.
Szatnia znajduje się na piętrze w holu wejściowym. Na prawo od wejścia usytuowano kasę. Po schodach widz wchodzi na piętro do wysokiego prostokątnego foyer. Jest ono bogato zdobione w stylu realizmu socjalistycznego, a główny akcent dekoracyjny stanowią trzy bardzo duże ozdobne żyrandole. Od kiedy Józef Szajna założył w teatrze galerię malarstwa nowoczesnego, foyer pełni funkcję jednej z sal wystawowych. W związku z tym ozdobne ściany zakryto do znacznej wysokości, aby uzyskać więcej miejsca na ekspozycję.
Duża sala teatralna licząca 298-399 miejsc na parterze – balkon w r. 1975 został obrócony na kabiny: elektryka z nastawnią Thorna, tyrystorową, akustyka z aparaturą nagłośniającą oraz kabinę projekcyjną – pomalowana jest na popielato, a fotele pokryto czerwoną tkaniną. Oświetla widownię okrągły płaski świecznik z drobnych kryształków. Na początku swego istnienia wnętrze, przeznaczone pierwotnie na teatr młodzieżowy, ozdobione było niewielkimi sylwetkami zwierzątek. Tę dekorację usunięto ze ścian w czasie remontu teatru w r. 1967.
Scena z dwiema kieszeniami użytkowanymi na magazyn dekoracji ma 16 m szerokości, 10 m głębokości i 10 m wysokości; wyposażona jest w 31 wyciągów elektrycznych (sztankiety) i w scenę obrotową o średnicy 8 m. Otwór sceny ma 10,70 m długości i 4,95 m wysokości.
Druga sala teatralna znajduje się w dawnej malarni o wymiarach 16 m długości, 9 m szerokości i 4,30 m wysokości. Ma ona prostokątną scenę arenową, którą otaczają amfiteatralnie podniesione – gwoli uzyskania lepszej widoczności – miesjca dla widzów. Wyposażono ją w nastawnię suwakową. Inaugurowana w r. 1973 Repliką Józefa Szajny.
Teatr ma pięć kilkuosobowych garderób aktorskich, pracownie: krawieckie damską i męską, stolarską, tapicerską, elektrotechniczną, perukarską, magazyny kostiumów, tapicerski, modelatornię, rekwizytornię, bufet dla pracowników, sale wystawowe oraz bibliotekę, salę prób czytanych. Jest – według ocen pracowników – niezbyt wygodny. Ma też złą klimatyzację.
Źródło: B. Król-Kaczorowska, Teatry Warszawy. Budynki i sale w latach 1748-1975, Warszawa 1986, s. 241-242.
Zob. także notę o Teatrze Dramatycznym (tu dalsze propozycje bibliograficzne):
http://www.theatre-architecture.eu/pl/db.htm?filter%5Blabel%5D=Teatr%20Dramatyczny&filter%5Bcity%5D=Warszawa&filter%5Bstate_id%5D=0&filter%5Bon_db%5D=1&filter%5Bon_map%5D=1&theatreId=110 (dostęp - 24.08.2016).
informacje dodatkowe
nie wprowadzono żadnych informacji
Dodaj informacje