enczsksiplhudeitsvhrespt
/ plgłówne menu
jesteś tutaj Theatre database
EN | PL | IT

Teatr Dramatyczny im. Jerzego Szaniawskiego

także Teatr Płocki - Ośrodek Kultury i Sztuki (1974-1976), Teatr Płocki (1976-1979)
historia teatrugaleriadane techniczneoryginalne wyposażenie

ważne wydarzenia

(więcej)12.1.1975 | inauguracja działalności teatru

premiera "Krakowiaków i Górali"

reżyseria:    Jan Skotnicki,     choreografia:    Jan Uryga,    scenografia:    Marian Iwanowicz,    muzyka:    Jan Stefani, Karol Kurpiński  


(więcej)1980 | nadanie teatrowi imienia Jerzego Szaniawskiego
(więcej)2007 | przebudowa i modernizacja teatru

osoby

Adam Nawrot |Architekt
(więcej)Jakub Wujek |Architekt
Profesor architektury; wykładowca Politechniki Łódzkiejwięcej

(więcej)Stefan Putowski |Architekt
architekt, współautor Planu Generalnego Warszawy, ukończył Wydział Architektury na Politechnice Warszawskiej

(więcej)Tadeusz Zieliński |Architekt

Studiował we Lwowie i Wiedniu. Związany z grupą artystyczną "Młoda Sztuka". Wśród jego prac wyróżnić można: Chemiczny Instytut Badawczy w Warszawie, Hotel Cassubia w Gdyni, Gmach Medycyny Sądowej w Warszawie


historia

Teatr Dramatyczny im. Jerzego Szaniawskiego w Płocku powołany został w 1974 roku jako Teatr Płocki – Ośrodek Kultury i Sztuki. Siedzibą teatru został Dom Kultury przy ulicy Tumskiej, łączącej historyczną architekturę starego miasta z pochodzącą z lat siedemdziesiątych zabudową tzw. Nowego Płocka. Wolnostojący gmach zbudowano w głębi placu, na planie prostokąta, według projektu Tadeusza Zielińskiego i Stefana Putowskiego. Horyzontalną linię płaskiej bryły podkreślał wyraźnie dwupoziomowy podział ściany frontowej, uzyskany poprzez wyodrębnienie przeszklonej części parterowej, a także podłużny betonowy element konstrukcyjny wsparty na czterech słupach, wysunięty daleko poza elewację. Wraz ze stojącymi wokół nie powiązanymi przestrzennie budynkami teatr należał do nieuporządkowanej stylistycznie zabudowy, usytuowanej pomiędzy starszą i nową częścią miasta, pozbawionej spójnego kształtu architektonicznego.

Przeprowadzona w latach 2006-2007 przebudowa i modernizacja budynku teatru polegała w równej mierze na nowym opracowaniu technologicznym i funkcjonalnym wnętrza, jak i przekształceniu zewnętrznej bryły gmachu, by na nowo wpisać ją w krajobraz miasta i zmienić oblicze Nowego Rynku. Projekt przebudowy opracowali architekci Adam Nawrot i Jakub Wujek.

Wejście pozostawiono w dawnym miejscu, jednak cała elewacja obudowana została i znacznie powiększona szklanymi taflami, zamontowanymi na ażurowej metalowej konstrukcji, złożonej z dwóch ramp. Nałożone na siebie dwie szklane płaszczyzny dają ciekawy efekt wizualny. Część pokrywająca ścianę frontową niczym lustro odbija parking wraz z otaczającą teatr zabudową, natomiast wysunięta poza ścianę budynku przejrzysta część konstrukcji wchłania budynki  i fragment ulicy, które znajdują się na tyłach teatru. Z pozostawionego w tej części kwadratowego przejścia pomiędzy szklanymi rampami korytarz prowadzi do wejścia głównego. W ten sposób budynek teatru zaistniał w kontekście otaczającej go przestrzeni miejskiej, ogniskując fragmenty pozateatralnej rzeczywistości w swoistym pryzmacie szklanej rampy.

Wnętrze teatru także uległo znacznym zmianom. Przebudowano szatnię w dolnym holu oraz górne foyer, powiększając optycznie przestrzeń przez zamontowanie lustrzanych ścian. Część sceniczna została zmodernizowana z myślą o wielofunkcyjnym wykorzystywaniu zarówno Dużej Sceny, jak i Sceny Kameralnej, w której zamontowano m.in. składane i szybko demontowane fotele, dla uzyskania przestrzeni elastycznej i komponowanej każdorazowo w zależności od potrzeb danego przedstawienia. Scena Duża została pogłębiona i powiększona o zascenie. Przestrzeń widowni skomponowana została oszczędnie, w kolorystyce stonowanej czerwieni i beżu. Podniesiono także pudło sceny, zamontowano zapadnię jednoosobową, zapadnię fosy orkiestrowej, nakładaną scenę obrotową oraz ruchome mosty oświetleniowe i ruchome sztankiety dekoracyjne. W połączeniu z nowoczesnymi rozwiązaniami technicznymi, jak projektory oświetlenia sceny z mechanizmami ruchu, teatr zyskał warunki umożliwiające prezentację nie tylko spektakli dramatycznych, ale także muzycznych czy tanecznych.

 

Literatura:

  1. 190 lat Teatru Płockiego, IV część (1996-2002), praca zbiorowa, Teatr Dramatyczny im. Jerzego Szaniawskiego w Płocku.
  2. Ciółkowska-Ćwik E., Teatr Dramatyczny im. Jerzego Szaniawskiego w Płocku 1975-1985, Teatr Dramatyczny im. Jerzego Szaniawskiego w Płocku.
  3. Ciółkowska-Ćwik E., Teatr Płocki 1975-1980, Teatr Dramatyczny im. Jerzego Szaniawskiego w Płocku.
  4. Konarska-Pabiniak  B., Teatry prowincjonalne w Królestwie Polskim (1863-1914), Płock 2006.
  5. Konarska-Pabiniak B., Płocka Melpomena 1808-1975. Teatr zawodowy i amatorski, Płock 1998.

 

 

autor: Anna Ochman

informacje dodatkowe

nie wprowadzono żadnych informacji

Dodaj informacje

nazwa będzie opublikowana

Email nie zostanie opublikowany

Informacja: Informacja o teatrze musi zawierać minium 10 znaków.

eightminussix=