ważne wydarzenia
premiera Krakowiaków i Górali w reżyserii Wandy Wróblewskiej
http://www.e-teatr.pl/pl/realizacje/3698,szczegoly.html
za przedstawienie Antygona w reżyserii W. Nurkowskiego
http://www.e-teatr.pl/pl/realizacje/6223,szczegoly.html
osoby
Aktor, reżyser, wykładowca w Państwowej Wyższej Szkole Teatralnej w Krakowie. rezyser m.in. Macbetha (http://www.e-teatr.pl/pl/realizacje/4983,szczegoly.html), którego premiera odbyła się 16.12.1995 roku. Spektakl otrzymał nagrodę na Fringe First na Festiwalu w Edynburgu.
więcejhistoria
„(…) W ramach ogólnego planu urbanistycznego Nowej Huty rozpoczęto przygotowania do budowy dwu budynków teatralnych. Większy, nazwany Teatrem Wielkim, miał stanąć w samym centrum, przy pl. Centralnym. Jego pojemność przewidywano na ponad tysiąc miejsc, a scena miała być dostosowana do inscenizacji monumentalnych i operowych. Drugi budynek teatralny, mniejszy, o charakterze kameralnym, usytuowano na uboczu, około kilometra w drodze na Bieńczyce. Te dwie sceny w pełni zaspokoiłyby potrzeby nowej dzielnicy, co więcej, stanowiłyby duży ośrodek teatralny dla całego Krakowa. Przypomnijmy, że miasto nadal nie posiadało gmachu operowego.
Zaabsorbowani budową kombinatu i bloków mieszkalnych budowniczowie Nowej Huty zdecydowali, by w pierwszej kolejności wznieść gmach Teatru Kameralnego przy ul. Majakowskiego. Projekt przygotowali Jan Dąbrowski i Janusz Ingarden, a samymi robotami kierował Tadeusz Castelli[1].
Budynek teatru utrzymany został w spokojnych formach socrealizmu, stylu wówczas dominującego w naszej architekturze. Miał rzut kwadratu, z czego połowę zajmowała scena i pomieszczenia techniczne, drugą widownia, westybule i korytarze. Fasady były podobne do siebie, najozdobniej potraktowana została frontowa z szerokimi schodami i flankującymi wejścia kolumnami. Cały budynek był stosunkowo niski, jednokondygnacyjny, z mocno wysuniętym nadsceniem. W narożnikach projektanci usytuowali dekoracyjne kopułki ze szpicami. Płytki hall kasowy prowadził do korytarza komunikacyjnego, obiegającego widownię, z dwoma westybulami po bokach. Audytorium obliczono na 422 miejsc parterowych o układzie amfiteatralnym, z dobrą optyką i poprawną akustyką, chociaż do kilku miejsc z tyłu sali głos ze sceny dochodził stłumiony. Z tego też względu zmniejszono później ilość miejsc do 399. Rozplanowanie widowni nawiązuje do Teatru Festiwalowego w Bayreuth czy projektów M. Littmanna, chociaż ma mniejszy rozmach. Scena była głęboka na 9 m, proscenium na 3 m, a tworzy go przykrywany kanał orkiestrowy. Szerokość otworu scenicznego wynosi 8,5 m, wysokość 5 m. Urządzono wieżę wyciągową na 12 i 24 wyciągi. Nowocześnie rozwiązano także zapadnie, które można uzyskiwać w dowolnym miejscu sceny.
Całe wnętrze zaprojektowane zostało funkcjonalnie, nowocześnie i sprawnie technicznie. Jedynym utrudnieniem jest brak magazynów na dekoracje i pracowni technicznych. Ale to nie wina projektantów. W pierwotnych założeniach przewidywano wspólne pracownie dla obu teatrów w Nowej Hucie, ale niestety w międzyczasie zrezygnowano z budowy Teatru Wielkiego. Omawiany tu budynek miał być teatrem mniejszym, kameralnym, a pracownie i magazyny zamierzano zlokalizować bliżej Teatru Wielkiego.
W dniu 8 III 1955 ówczesny minister kultury i sztuki Włodzimierz Sokorski podpisał decyzję o utworzeniu w nowym budynku zawodowego Teatru Ludowego pod dyrekcją Krystyny Skuszanki i Jerzego Krasowskiego. Zespół znalazł tu dobre warunki pracy i wkrótce stał się czołowym w Polsce. Braki i niedociągnięcia budowlane usuwano poprzez remonty, ale najbardziej dawał się odczuć brak magazynów. Dopiero w 1970 r. kosztem 10 milionów złotych przystąpiono do budowy gmachu mieszczącego pracownie malarską, stolarską, tapicerską, ślusarską, modelarnię i magazyny dekoracji. Budynek o trzech kondygnacjach usytuowany został sto metrów od teatru”.
Fragment tekstu publikacji: Kazimierz Nowacki Dzieje teatru w Krakowie. Architektura krakowskich teatrów, Wydawnictwo Literackie, Kraków 1982, s. 424-426
[1] J. Timoszewicz, A. W. Kral, Teatr Ludowy, Nowa Huta, 1955-1960, Kraków 1962, s. 306.
Literatura:
-
30 lat Teatru Ludowego w Krakowie-Nowej Hucie, Krajowa Agencja Wydawnicza, Kraków 1988.
-
Na peryferiach dwóch miast. 50 lat Teatru Ludowego w Krakowie-Nowej Hucie 1955-2005, Teatr Ludowy, Kraków 2005.
-
Nowacki K., Dzieje teatru w Krakowie. Architektura krakowskich teatrów, Wydawnictwo Literackiego, Kraków 1982.
-
Timoszewicz J., Kral A.W., Teatr Ludowy, Nowa Huta, 1955-1960, Kraków 1962.
autor: Kazimierz Nowacki
informacje dodatkowe
nie wprowadzono żadnych informacji
Dodaj informacje