Wrocławski Teatr Współczesny im. Edmunda Wiercińskiego
także Teatr Lalki i Aktora (1.9.1946 – 31.12.1947), Teatr Współczesny im. Edmunda Wiercińskiego (13.8.1967 – 15.3.1995), Teatr Młodego Widza (1.1.1948 – 31.12.1956), Teatr Rozmaitości (1.1.1957 – 12.8.1967)ul. Rzeźnicza 12 | |
pokaż na mapie | http://www.wteatrw.pl/ |
ważne wydarzenia
osoby
historia
Gmach przy ul. Rzeźniczej we Wrocławiu (pierwotnie – Büttnerstraße) wzniesiono w 1929 r. zgodnie z koncepcją Maxa Tauberta[1]. Widownia teatru przeznaczona była dla 450 osób. Od marca 1929 budynek służył jako dom parafialny przy wrocławskiej gminie ewangelicko-reformowanej. Obiekt nie ucierpiał przy oblężeniu Wrocławia podczas II wojny światowej. Po wojnie przez rok (do lipca 1946 r.) pozostawał nieczynny.
W czerwcu 1946 r. do Wrocławia przyjechali Elżbieta i Zenon Kalinowiczowie z zamiarem powołania teatru dla dzieci. Decyzją Romana Modrzejewskiego, naczelnika Wydziału Pracy i Opieki Społecznej, udostępniono im budynek. Z kolei Ministerstwo Kultury i Sztuki 10 lipca upoważniło Kalinowiczów do zorganizowania tearu lalek. Sala, wydzierżawiona 26 sierpnia przez zarząd miejski, znajdowała się w bardzo złym stanie: „(…) tonęła wśród gruzów, na «widowni» ani jednego całego krzesła, ani kurtyny, ani kulis, nie mówiąc już o reflektorach i innych niezbędnych urządzeniach scenicznych – gołe porozbijane ściany”[2].
Poczynione naprędce prace porządkowe umożliwiły otwarcie Teatru Lalki i Aktora 18 października 1946 r. Odbyła się wówczas premiera Przygód Gęgorka Niny Gernet w reżyserii Elżbiety Kalinowicz.
W styczniu 1950 r. ze względu na niebezpieczeństwo zawalenia komisja budowlana zdecydowała o zamknięciu sali. Pozwolono wszakże zespołowi teatralnemu – po uprzednim zabezpieczeniu szczególnie zagrożonej ściany wewnętrzenej – korzystać z budynku do końca roku.
W następnym roku rozpoczęto generalny remont, który trwał do końca 1960 r. Przebudowa – możliwa dzięki kredytom z Wrocławskiej Rady Narodowej i SFOS-u – przebiegała według projektu Jerzego Kociubińskiego. Koncepcje wnętrz opracowali Władysław Wincze i Aleksander Jędrzejewski.
Inauguracja Teatru Rozmaitości, nowego teatru w starych murach[3], miała miejsce 21 stycznia 1961 r. wraz z premierą Zawiszy Czarnego Juliusza Słowackiego w reżyserii Andrzeja Witkowskiego. W wyniku przebudowy gmach powiększył się o 10 tys. m3. Zainstalowano centralne ogrzewanie i urządzenia przeciwpożarowe, podłączono przewody wodno-kanalizacyjne i elektryczne, zamontowano kurtynę wodną i zradiofonizowano garderoby.
[1] Tekst oprac. głównie w oparciu o: B. Kamińska, Teatr przy ulicy Rzeźniczej we Wrocławiu. Kronika 1946-1974, Wrocław 2008.
[2] W. Dzieduszycki, Od Teatru Lalki i Aktora do Państwowego Teatru Rozmaitości, w: Teatr Rozmaitości 1948-1963, red. J. Bajdor, Z. Klimczyk, Wrocław 1963, cyt. za: B. Kamińska, Teatr przy ulicy Rzeźniczej we Wrocławiu. Kronika 1946-1974, Wrocław 2008, s. 9.
[3] Zob. J. Kelera, Wrocław teatralny 1945-1980, Wrocław 1983, s. 128.
Literatura:
- Dzieduszycki W., Od Teatru Lalki i Aktora do Państwowego Teatru Rozmaitości, w: Teatr Rozmaitości 1948-1963, red. J. Bajdor, Z. Klimczyk, Wrocław 1963.
- Kamińska B., Teatr przy ulicy Rzeźniczej we Wrocławiu. Kronika 1946-1974, Wrocław 2008.
- Teatr Rozmaitości 1948-1963, red. J. Bajdor, Z. Klimczyk, Wrocław 1963.
- Kelera J., Wrocław teatralny 1945-1980, Wrocław 1983.
informacje dodatkowe
nie wprowadzono żadnych informacji
Dodaj informacje