enczsksiplhudeitsvhrespt
/ plgłówne menu
jesteś tutaj Theatre database
EN | PL | IT

Teatr im. Cypriana Kamila Norwida

także Teatr Dolnośląski (1950 – 1952, 1964 – 1974), Teatry Dolnośląskie Jelenia Góra-Świdnica (1952 – 1956), Ochotniczy Teatr Samopomocy Chłopskiej (1946 – 1947), Teatry Dolnośląskie (Teatr Miasta Jeleniej Góry) (1948 – 1949), Teatr Miejski (pocz. lat 20. XX w. – 1939, 1945, 1947 – 1948), Wojewódzki Teatr Dolnośląski (1945 – 1946), Dom Sztuki i Stowarzyszeń (1904 – 20. XX w), Teatry Dolnośląskie Jelenia Góra-Wałbrzych (1956 – 1958, 1959 – 1964), Teatry Dolnośląskie Jelenia Góra-Legnica-Wałbrzych (1958 – 1959), Teatr im. Norwida (1974 – 2001), Teatr Jeleniogórski im. Norwida (2002 – 2008)
historia teatrugaleriadane techniczneoryginalne wyposażenie

ważne wydarzenia

(więcej)1905 | otwarcie budynku pod nazwą Dom Sztuki i Stowarzyszeń

(więcej)23.8.1945 | inauguracja działalności Teatru Miejskiego
premiera Zemsty Aleksandra Fredry
(więcej)1973 | rekonstrukcja i modernizacja

osoby

Alfred Daehmel |Architekt

historia

Budynek teatru w Jeleniej Górze jest teatrem poniemieckim. Zaprojektowany został przez Alfreda Daehmela w 1903 roku w stylu secesyjnym z zachowaniem tradycyjnego XIX-wiecznego układu typowego dla gmachów teatralnych i stanął na miejscu dawnej strzelnicy. Wybudowany jako  tzw. Dom Sztuki i Stowarzyszeń, miał służyć celom nie tylko teatralnym, ale być centrum ogólnie pojętego życia kulturalnego miasta. Wyposażony został pierwotnie w trzy sale restauracyjne, dwie sale wystawowe, piwiarnię, salę spotkań towarzyskich, zwaną salą strzelecką lub myśliwską, wreszcie salę widowiskową ze sceną, garderobą oraz pomieszczeniami gospodarczymi m.in. stolarnią, rekwizytornią i magazynami. Scena o wymiarach 10,5 na 17 m została oddzielona od innych pomieszczeń betonowymi murami, aby wygłuszyć przypadkowe dźwięki z zewnątrz. Przed sceną umieszczono kanał orkiestrowy. Trzykondygnacyjna widownia składa się z parteru o powierzchni 225 m2, zaplanowanego na 377 miejsc, balkonu pierwszego piętra na 162 miejsca, i drugiego piętra na 69 - co w sumie dawało 671 miejsc siedzących, z możliwością dostawienia krzeseł i poszerzenia widowni do 708 miejsc. Widownia, scena, foyer, korytarz i garderoby od początku wyposażone zostały w oświetlenie elektryczne. Dach teatru został pokryty dachówką typu zakładkowego i osadzony  na ośmiu dźwigarach stalowych, które wykorzystano do dekoracji wnętrza, tworząc wokół nich kasetony, podkreślające bieg przęseł. Sklepienia sali widowiskowej wykonano ze ścianki rabicowej, udekorowanej elementami stiukowymi. Prace budowlane ukończono na przełomie 1904 i 1905 roku, a budynkowi nadano nazwę Domu Sztuki i Stowarzyszeń (Künst und Vereinshaus). Budynek początkowo służył przede wszystkim koncertom, gościnnym występom zespołów operowych i operetkowych, oraz popisom miejscowego teatralnego ruchu amatorskiego. Na początku lal 20-tych nazwę budynku zmieniono na Teatr Miejski i po raz pierwszy zaangażowano stały zespół aktorski.

W czasie drugiej wojny światowej budynek nie został zniszczony i w nienaruszonym stanie przejęła go w lipcu 1945 roku grupa polskich aktorów, wraz z zachowanym kompletem kostiumów, sprzętem teatralnym i muzycznym oraz częścią dotychczasowych pracowników. Teatr Miejski zainaugurował swą działalność już 23 sierpnia tego samego roku premierą Zemsty Aleksandra Fredry , tym samym dając początek powojennemu życiu teatralnemu na Dolnym Śląsku, ale i w ogóle na ziemiach zachodnich. Działał najpierw pod nazwą Teatr Miejski, następnie jako Teatr Dolnośląski, od 1974 roku pod obecną nazwą: Teatr im. Cypriana Norwida. Wnętrze gmachu zostało w latach powojennych nieco zmienione. Foyer podzielono ścianką działową, a przyległe doń pomieszczenia, przeznaczone dotąd na sale wystawowe, zamieniono na pomieszczenia biurowe. W 1973 roku, po objęciu dyrekcji przez Alinę Obidniak, przeprowadzono gruntowny remont budynku. Hal został zaadoptowany na salę telewizyjną, a dotychczasowa piwiarnia na scenę studyjną, która umożliwia różnego typu eksperymenty inscenizacyjne, np. swobodne operowanie przestrzenią i dowolne sytuowanie widowni. Sala myśliwska została przeznaczona na salę prób, ale jej piękny, stylowy wystrój pozostał bez zmian, może poza brakującymi trofeami myśliwskimi i niektórymi meblami. Pomieszczenia przyległe do sali myśliwskiej przebudowano na tzw. salę kominkową.

 

Literatura:

  1. Misiorny M., Teatry dramatyczne Ziem Zachodnich 1945-1960, Poznań 1963.
  2. Program wydany z okazji dziesięciolecia polskiego teatru w Jeleniej Górze [repertuar 1945-1955].
  3. Państwowy Teatr Dolnośląski w Jeleniej Górze 1945-1965 [repertuar 1945-1965].
  4. Teatr Dolnośląski. Jelenia Góra. 25 lat [repertuar 1945-1970].

 

 

autor: Anna Turowiec

informacje dodatkowe

nie wprowadzono żadnych informacji

Dodaj informacje

nazwa będzie opublikowana

Email nie zostanie opublikowany

Informacja: Informacja o teatrze musi zawierać minium 10 znaków.

threeplussix=