enczsksiplhudeitsvhrespt
/ plgłówne menu
jesteś tutaj Theatre database
EN | CS | PL | DE

Państwowy Teatr Vanemuine

historia teatrugaleriadane techniczneoryginalne wyposażenie

ważne wydarzenia

(więcej)19.10.1918 | otwarcie teatru

(więcej)1978 | pożar w teatrze

(więcej)1990 | ponowne otwarcie teatru

(więcej)1908 | konkurs na budowę teatru

osoby

Arved Eichhorn |Architekt
Arnold Matteus |Architekt

historia

Nazwa Teatru Vanemuine, najstarszego teatru w Estonii, pochodzi od imienia boga muzyki i poezji z prastarej mitologii narodu.

W 1906 r. członkowie Niemieckiego Towarzystwa Rzemieślniczego w Tartu powzięli zamysł budowy nowego, niewielkiego teatru. Bezpośrednią inspiracją dla tej inicjatywy było powodzenie konkursu na projekt budynku Teatru Niemieckiego w Tallinie.

Z powodu wypadków 1905 r. plany trzeba było jednak odłożyć. Wreszcie, konkurs ruszył w 1908. Nadesłano 53 projekty. Jury, w skład którego wchodzili Johannes Koch i Otto Hoffmann z Rygi oraz Aleksander Hammersedt z Petersburga, uhonorowało pierwszą nagrodą projekt berlińskich architektów Ernesta Hoffmanna i Fritza Schulza. Drugie miejsce zajęli Nikolai Vasilev i Aleksei Bubyr (autorzy projektu niemieckiego teatru w Tallinie), natomiast trzecią nagrodę otrzymał Hermann August Hartmann z Rygi. Wyróżniono Chemnitza (znanego także jako Karl-Marx-Stadt) oraz Burgera i Benirschkego. Wyniki konkursu odbijały generalne preferencje architektoniczne panujące w Tartu: upodobanie do stylu i ducha niemieckiej architektury. Na tym tle wyróżniała się propozycja Vasileva i Bubyra, utrzymana w stylu Art Nouveau.

Budowa gmachu postępowała bardzo wolno. Zwrócono się wreszcie do Arveda Eichhorna, architekta miejskiego Tartu, aby stworzył mniejszą wersję zwycięskiego projektu. Nowa koncepcja budynku (z widownią na 550 miejsc), zatwierdzona w 1914 r., przyswoiła również rozwiązania Burgera i Benirschkego: wysokie pilastry, wąskie okna klatki schodowej czy kształt wieży scenicznej. W czasie budowy jedno duże okno i szeroki balkon na fasadzie zostały zastąpione trzema wysokimi, wąskimi oknami. 

Uroczyste otwarcie teatru 19 października 1918 r. entuzjastycznie przywitała lokalna prasa. Uznano nowy gmach za symbol niemieckiej kultury. Podziwiano urządzenie wnętrz: przytulne foyer czy żółto-biały pokój, pełen intymnego uroku, który – jak podkreślano – stwarzał znakomite warunki do obcowania ze sztuką. Dziennik „Postimees” stwierdzał z dumą, że „ten nowy piękny budynek wzbogacił kraj, a jego pociągająca energia – jak ufamy – będzie przywodzić szlachetne idee wprost do naszej ojczyzny”.

 

Literatura:

  1. Carritt G., Estonian Music, „The Musical Times” 76 (1935).
  2. Mansbach S. A., Modernist Architecture and Nationalist Aspiration in the Baltic. Two Case Studies, Journal of the Society of Architectural Historians” 65 (2006).

 

 

autor: Bondaruk Paweł

informacje dodatkowe

nie wprowadzono żadnych informacji

Dodaj informacje

nazwa będzie opublikowana

Email nie zostanie opublikowany

Informacja: Informacja o teatrze musi zawierać minium 10 znaków.

twominusone=