enczsksiplhudeitsvhrespt
/ plgłówne menu
jesteś tutaj Theatre database
EN | PL

Teatr Powszechny im. Zygmunta Hubnera

także Teatr m.st. Warszawy (1944-1945), Teatr Popularny (1945), Teatr Powszechny (1949-1989), Teatr Powszechny (MTD) (1945-1949)
historia teatrugaleriadane techniczneoryginalne wyposażenie

ważne wydarzenia

(więcej)1949 | przebudowa budynku teatru
do teatru dołączono budynek od strony Alei Zielenieckiej, remont widowni
(więcej)25.1.1975 | otwarcie sceny po remoncie przedstawieniem "Sprawa Dantona" w reżyserii Andrzeja Wajdy
(więcej)2009 | przebudowa teatru
projekt wykonali: ARHEAD Sp. z o. o. – architects: Tomasz Grabowski, Anna Maląg, Marta Maląg, Krystyna Sztafrowska, Marek Sztafrowski
(więcej)1970 | gruntowna przebudowa
architekt: Jerzy Gajewski
(więcej)30. lata 20. wiek | budowa gmachu
architekt: Andrzej Stypiński
(więcej)7.10.1944 | inauguracja

Koncert popularny - Stanisław Wyspiański: Modlitwa z Wyzwolenia, Adam Mickiewicz: Koncert Jankiela z Pana Tadeusza, Antoni Słonimski: Alarm, Stanisław Moniuszko: arie z Halki


osoby

(więcej)Jerzy Gajewski |Architekt

Autor projektów generalnej przebudowy budynku w latach 1970-1975


(więcej)Tadeusz Łomnicki |
Aktor, reżyser, wykładowca, twórca Teatru na Woli. Jego dorobek artystyczny obejmuje około 82 role sceniczne, 51 ról filmowych, 26 ról w spektaklach teatru TV, 12 reżyserii teatralnych.więcej

(więcej)Andrzej Wajda |
Polski reżyser filmowy i teatralny, współtwórca polskiej szkoły filmowej.więcej

historia

Teatr Powszechny, zaprojektowany przez Andrzeja Stypińskiego z Pracowni Sztuk Plastycznych, otwarty jesienią 1944 roku, był pierwszym teatrem, który rozpoczął działalność w powojennej Warszawie. Powstał z inicjatywy Jana Mrozińskiego jako Teatr Popularny, a od września 1945 roku znany był już jako Teatr Powszechny i odtąd aż do dziś gra przy ulicy Zamoyskiego 20 na Warszawskiej Pradze. Oficjalne otwarcie nastąpiło 10 lutego 1945 r. w sali dawnego kina Popularnego, które latach 1946-1947 stopniowo było adaptowane dla potrzeb teatralnych. Dość szybko okazało się jednak, że istniejący gmach nie zapewnia teatrowi dostatecznych warunków, dlatego już w l. 1949-1950 przeprowadzono jego rozbudowę, powiększając istniejącą pięciokondygnacyjną kamienicę o czterech osiach okiennych, o sięgający trzeciego piętra budynek od strony Al. Zielenieckiej. Dzięki temu możliwe stało się powiększenie zaplecza. Zmodernizowano też urządzenie sceny i odnowiono widownię. Główna sala zyskała zachowane do dziś usytuowanie sceny i widowni, składającej się z parteru i jednego balkonu. W tym kształcie teatr działał przez następne dwadzieścia lat, do czasu kolejnej renowacji. 1 marca 1970 roku teatr przy ulicy Zamoyskiego zostaje zamknięty i poddany gruntownemu remontowi, trwającemu pięć lat. Gmach ponownie prawie trzykrotnie powiększono, nadając mu kształt czterokondygnacyjnego budynku o kubaturze 27 tys. m2, podczas gdy stary miał tylko 10 tys. Autorem projektu przebudowy był Jerzy Gajewski. Głównym akcentem i niejako wizytówką odnowionego gmachu stał się usytuowany od strony Al. Zielenieckiej niewielki przedsionek z oszklonymi drzwiami, nakryty lekko nachylonym ku ścianie budynku jednospadowym dachem. Nad gzymsem umieszczono duży neon: „Teatr Powszechny”, stanowiący zarazem informacyjny i dekoracyjny akcent fasady głównej, nad którą góruje sześcian nadscenia. Od strony Jez. Kamionkowskiego widoczne są długie i wąskie okna foyer. Pozostałe elewacje są znacznie skromniejsze. Wewnątrz założonego na planie czworoboku budynku znajduje się podwórze. Na pierwszym piętrze otwarto małą scenę teatru z amfiteatralnią widownią na rzucie półkola (na ok. 350 osób), niejako obejmującą wyraźnie wysunięte w kierunku widzów proscenium. Duża scena, o wymiarach: szerokość – 13 m, głębokość – 8,6 m, wysokość – 15 m,, z jedną, lewą kieszenią, wyposażona została w scenę obrotową. Kanał orkiestry nie jest używany - został przysłonięty i wydłuża proscenium w kierunku widowni. Od 1975 do 2009 roku teatr funkcjonował w na nowo zaadaptowanym i przebudowanym gmachu, będąc jednym z ładniejszych i bardziej funkcjonalnych teatrów miasta. W listopadzie 2003 roku teatr otworzył trzecią scenę, z założenia otwartą dla ludzi młodych, która od tego też czasu funkcjonuje pod nazwą Garaż Poffszechny. Scena Garażu mieści ok. 50 widzów. Budynek Teatru Powszechnego znajduje się na liście Stowarzyszenia Architektów Polskich, zawierającej wykaz obiektów Urbanistyki i Architektury XX wieku uznanych przez SARP jako dziedzictwo Kultury Współczesnej. W sezonie 2008/2009 zaplanowany został kolejny, gruntowny remont i modernizacja budynku.

 

Literatura:

1. Król-Kaczorowska B., Teatry Warszawy, Warszawa 1986.

2. Teatr Powszechny 1945-1975-1995, red. Dorota Buchwald, Cezary Niedziółka, Teatr Powszechny im. Zygmunta Hübnera, Warszawa 1995.

3. Teatr Powszechny w Warszawie, red. Magdalena Ciesielska, Cezary Niedziółka, Teatr Powszechny w Warszawie.

4. Teatry polskie w trzydziestoleciu (1944-1974), nadbitka z „Pamietnika Teatralnego”, IS PAN, 1975, z. 3-4.

 

 

autor: Anna Turowiec

informacje dodatkowe

nie wprowadzono żadnych informacji

Dodaj informacje

nazwa będzie opublikowana

Email nie zostanie opublikowany

Informacja: Informacja o teatrze musi zawierać minium 10 znaków.

nineplusfour=